Hoogsensitief en een sterke wil

Hoogsensitief en een sterke wil.

Elaine Aaron geeft aan dat ongeveer tweederde van de hoogsensitieve van nature rustig en introvert is. Ze houden van regelmaat en gelijkmatigheid en houden niet zo van risico’s nemen. Een derde is extravert en houdt juist wel van uitdagingen en spanning. Zij vervelen zich sneller en willen meer actie, maar ze raken ook sneller overbelast. Alsof ze tegelijkertijd rem en gaspedaal indrukken.  In de literatuur wordt deze kinderen ook wel sensation seekers genoemd, ze zoeken de uitdagingen en prikkels vaak op en hebben vaak een sterke wil.

Janneke van Olphen (www.gevoeliggrootbrengen.nl) noemt verschillende kenmerken van kinderen met eens sterke wil: zoals dat ze ondernemend, nieuwsgierig zijn en enorm blij en enthousiast kunnen zijn, maar ook snel driftig en heel brutaal als het niet gaat zoals zij willen. Ze gaan vaak de strijd aan en zijn verbaal sterk daarbij. Ze kunnen blijven protesteren en houden het lang vol. Het lijkt wel of ze je steeds de regie uit handen (willen) nemen.

Ze kunnen ook heel snel van emotie wisselen, van extreem vrolijk tot compleet over hun toeren. Net zoals ze extreem lief en extreem lastig kunnen zijn. Met name als ze overprikkeld zijn, valt er vaak helemaal geen land meer mee te bezeilen. Op veranderingen reageren ze vaak extreem geprikkeld. En ze kunnen regelmatig uitbarsten of in huilbuien of in woedeaanvallen. Omdat ze veel energie hebben en vaak bruisen van de ideeën , kunnen slaapproblemen het gevolg zijn. Om te ontspannen helpt iets gaan doen wat ze leuk vinden vaak beter dan stilzitten om te ontspannen.

Voor ouders is dit gedrag niet makkelijk om mee om te gaan, juist ook omdat ze zien dat het kind er zelf ook onder leidt. Als je zo’n kind hebt, is het nog belangrijker om je goed in je kind te verdiepen om erachter te komen hoe en wanneer hij op bepaalde prikkels reageert, zodat je het beter begrijpt als hij weer eens ontploft en ook betere inschattingen kunt maken om zo’n bui voor te zijn. Wat deze kinderen ook helpt, is als de grenzen duidelijk zijn evenals de consequenties als de grenzen overtreden worden en dat ouders dan ook consequent optreden. Liefdevol maar wel helder en duidelijk de regie houden. Zodat kinderen weten waar ze aan toe zijn.
Ouders moeten accepteren, dat protesteren mag, maar wel met respect. Het is belangrijk dat je als ouder zelf rustig blijft als je puber zo’n ontlading heeft, je corrigeert wel, maar blijft met je energie bij jezelf en houdt jezelf steeds voor dat jij de volwassene bent en dus een wending aan de situatie kunt geven, je kind kan dat (nog) niet. Als je merkt dat je zelf  ook bevangen wordt door emoties, is het goed om even een time-out te nemen en er later op terug te komen. Of je partner die nog wel rustig kan reageren, neemt het even over.
En het allerbelangrijkste, blijf zien dat je kind ook veel mooie kwaliteiten heeft. Wat dat betreft helpt het als je aan het eind van de dag even bekijkt wat er deze dag allemaal goed is gegaan, i.p.v. je te focussen op de situaties die niet zo stromend verliepen.
Alles wat je aandacht geeft, groeit.

Henriëtte Maas www.pacha-mama.nl

PUBERS EN HUISWERK

Pubers en huiswerk is vaak een niet zo vanzelfsprekende combinatie. Er zijn zoveel dingen leuker dan huiswerk maken. En als je dan met je neus boven de boeken zit, wordt je afgeleid door de appjes van je vrienden, die aanraden toch vooral even naar een gaaf you-tube-filmpje te kijken en voor je het weet, zit je puber naar het scherm te turen in plaats van naar zijn boeken. Maar ja, als je niet leert, regent het wellicht onvoldoendes en dat is ook niet leuk. Vaak zijn ouders nog meer met huiswerk bezig dan kinderen. Ofwel ze maken zich er meer zorgen om. Hoe krijg je nou je kind toch aan het leren? In mijn boek "Pubers en Jongvolwassenen, Als ze maar gelukkig worden", heb ik daar veel aandacht aan gegeven.
Praktische tips als dat het handig is om een goede werkplek met niet teveel afleiding te creëren en je kind te begeleiden bij een goede manier van plannen, maar ook dat je ervoor zorgt dat huiswerk maken wel de verantwoordelijkheid van je kind blijft. Dat je als ouder een middenweg vindt tussen er boven op zitten of het helemaal loslaten. En dat is vaak niet zo eenvoudig.
Belangrijk is dat je kind het meeste leert als het zelf de consequenties van zijn daden moet dragen; dus in die zin leert een kind meer van een onvoldoende dan dat hij een voldoende haalt omdat jij het helemaal overgenomen hebt. Het gaat om liefdevolle betrokkenheid waarbij je de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het huiswerk bij je kind laat en het zijn leermomenten gunt. Wel kun je daar afspraken over maken en dan liefst positief, dat je onvoldoendes die voldoendes worden door hard leren beloont, en niet perse met geld of goederen, maar met complimenten en gunsten.
Wat ook helpt, is als je inzicht krijgt in hoe je kind leert. Op mijn website www.pacha-mama.nl staat de KOLB-test die aangeeft welke leerstijl je kind heeft. Of je kind een Dromer, Doener, Beslisser of Denker is of een combinatie van leerstijlen heeft. Als je dat weet, staan er suggesties hoe je kind de te leren stof het beste aan kan pakken.
Dat helpt om je kind makkelijker en wellicht ook meer gemotiveerd aan zijn huiswerk zal gaan.
Met als resultaat hogere cijfers en een meer ontspannen ouder.  ;)